در زمان های قديم جنسيت مرد و زن در انسان ها يک جور و با هم بود. تا اينکه مشیّت خداوند بر آن قرار گرفت که انسان ها را به دو نيمه متفاوت از يکديگر جدا کند.

از آن زمان انسان ها در جهان سرگردانند و در جستجوی يکديگر. و عشق در واقع آنگونه اشتياق و تمايلی است که ما به آن نيمه ی از دست رفته ی خويش داريم. در آين صورت هر کدام از ما در گوشه ای از جهان٬ همزادی داريم که با او در گذشته جسم واحدی را تشکيل می داده ايم.

امّا هيچ کس هرگز آن نيمه ی ديگر خوش را نمی يابد.