تنهايی تموم وجودمه
منو تنها بذارين
اين تموم بود و نبودمه
منو تنها بذاريد
دارم مثل يه قصه ميشم
غمگين ترين قصه هاست
دردام هميشه بی صداست
يه مرد بی ستاره
که دلخوشی نداره
راهيم راهی جايی
که پرواز زمزمه باشد
اونجا که خوشبختی يه دنيا
قد سهم همه باشه
من اگه طلسم نبودم
واسه تو يه اسم نبودم
پای حرفات می نشستم
دل به پيغومت می بستم
توی تنگنای نفسهام
زخم دردی ريشه داره
که تو هق هق غريبم
منو راحت نمی ذاره