فریاد و پنجره

میان نرده های نا پدید حنجره ام

فریاد دردم را

زمزمه میکنم

زمزمه ام وقتی

ز لبهای صدا رها میشود

در هوا باز اسیر است اسیر

کری گیتی برایش چه سان پنجره ایست؟